Doorgaan naar hoofdcontent

Troostende heide.





Deze wandeling is al van half september,
Hij stond al lang in de planning
om er een blog van te maken
Nu dan
 terwijl de blaad'ren van de bomen vallen
even terug
naar de bloeiende, troostende heide
van half september.

.........


Als eerste ontmoet ik de schapen...
Ze zijn leuk hoor,
die schapen! 
Zo onlosmakelijk verbonden 
met het Arriërveld en omgeving. 
Want hier was vroeger alleen maar 
 "woestenij",
met zandverwaaierij
én heide.

De eerste bewoners van deze omgeving
gingen er naar toe met hun schapen. 
Om hun schapen te weiden, 
de heide in stand te houden. 





Maar eeeh,
 ik zeg gedag tegen de schapen
en ga snel het bos in.
Want de heide is mijn doel,
daar wil ik naar toe.

 Midden in het bos
ligt nog
een oud onaangetast stukje heide
Een prachtig stukje
waar het heerlijk is om te zijn.

Via een klein bospad loop ik er naar toe...





Al heel snel ontmoet ik 
de eerste plukjes heide.
Ik kan nog net 
het laatste stukje bloei mee maken... 





En natuurlijk 
ontmoet ik ook opnieuw 
de schapen,
die deze prachtige heide
onderhouden.




Er is geen herder bij
zoals vroeger.

Wel oude noestige palen...




....en een degelijke afrastering....




Voor de schapen is dit handig
 maar voor de heide niet hoor!
Ze trekt zich er niets van aan.
Bloeit aan weerszijden even mooi.




Bijna,
bijna
 is de bloei voorbij...
Het intense paars is al geweest.
Wat rest is nostalgisch oud-rose.
Ook mooi,
 daar niet van...





Ik kniel even,
 om nog dichter bij de heide te zijn...






Het is een prachtig stil stukje hier,
er gaat zo'n rust van uit..
Af en toe zie je een wandelaar
met of zonder hond.
Het zijn er nooit veel,
en vaak zijn het mensen uit de omgeving.
 die het stukje kennen.




Of fietsers,
ook goed...





Ik loop door,
ik wil richting het stuk
waar ze bezig zijn geweest
om het één en ander aan te leggen.
Ik kom langs het oude bankje
wat uitkijkt over de heide
en omringd is door bomen.
Grappig,
 de  bomen lijken zich een beetje
te ontfermen over dit bankje...






Onze dochter zei lang geleden eens
dat ze zoiets later op haar
of ons graf wilde.
"Oei, zware kost qua gedachten.."
Geen idee waarom ze zoiets
op zo'n jonge leeftijd dacht.
Toch snap ik het wel.. .
Zo'n bankje..
 even zitten,
 even rusten
even alles laten zijn
voor wat het is.
Je gedachten
bij de rust van het graf
bij degene die je mist.

Ondertussen bereik ik
de kleine verse ,jonge plantjes
van het nieuwe gedeelte.
Super mooi zijn ze
deze verse heide plantjes!






Ook de hommels hebben een voorkeur
voor deze kleintjes...
Zonder op mijn klik van het fototoestel
te wachten
gaan ze van plant tot plant...








Plots valt mijn oog
op een witte heideplant...
Hé kan dat ook in de natuur?
Ik ken het wel als tuinplant
maar zo in de vrije natuur?
Of zou dit bewust zijn gedaan?





Verwonderend mooi ,
dit tere witte heideplantje!






Bij het nieuwe gedeelte prijkt ook een bordje;
"Landgoed Hoogengraven".
Een beetje vreemd en onwennig
vind ik het wel.
Het hoort hier
eigenlijk niet,
bij dit
ouwe onaangetaste heidegebiedje.
Bovendien is het toch geen
landgoed hier?
Verre van dat.






Mogelijk hoort het bij
de nieuwe natuurbegraafplaats?

Ik loop maar door,
Ik weet het ook eigenlijk niet.

De natuur rondom me
mag dan iets mee gedaan zijn
veel is het niet
en het doet niet af aan de omgeving.

Toch ben ik benieuwd
of er straks iets gaat veranderen
als de begraafplaats er is.

Vooral het  veranderen
bij het genieten
van deze omgeving
van deze heide.






Dan loop je mogelijk
 niet wetend
 over een graf?
Of een plek  waar mensen
 met veel verdriet zijn geweest
om afscheid te nemen van een dierbare.





Hé, maar dan
 doorkruisen mijn ogen mijn gedachten...


En zien een paar plantjes dopheide....






Opnieuw effen knielen,
 verwonderen
kijken.

Die zie je hier niet veel,
daarvoor is de grond te droog
daar houden ze niet zo van...






Dan schiet het door mijn gedachten
dat er  iets verderop
rendiermos moet zijn.
Ik ben effen nieuwsgierig of dat er nog is.

Mijn gedachten zijn nu
weer helemaal terug
bij het hier en nu
van  deze plek.

Zoeken dus
langs de nieuwe en oude paden van het
"landgoed Hoogengraven".
Maar hoe ik ook zoek,
het lijkt er niet op
tenminste niet op de oude plek.

Ik loop maar terug
 naar het stuk met de verse heideplantjes.
En dan..
Ja kijk !
De natuur verrast me toch weer!
Heerlijk!
Die laat zich zo niet kisten,
Dichtbij de verse heide plantjes
vind ik ook
verse rendiermosplantjes.....




Ja supermooi!
Ondertussen merk ik
hoe gewoon het is en blijft
 hier te blijven lopen en genieten.
Op deze oude grond
met nieuwe naam
 nieuwe bestemming.

Ook nieuwe verse gedachten
 gaan door me heen.


Over degenen
die kiezen
om hier begraven te willen worden.
Ze kiezen bewust en hebben
misschien wel
geknield voor de heide
gewandeld met de hond
genoten met verwondering
gezeten op het bankje.
gekeken naar de schapen...






Zulke mensen willen vast niet
dat dit een plek wordt
van verdriet
van vermijden...







Bovendien hebben ze dit
ook vast gekozen 
zodat hun dierbaren 
ook konden blijven genieten 
van deze plek
om te
 knielen voor de heide
te wandelen met de hond
genieten met  verwondering
zitten op het bankje.
kijken naar de schapen...

als herinnering 
als troost... 


Dat maakt deze aloude plek 
eigenlijk alleen nog maar mooier.





Daarom wens ik tot slot  
 de troostende heide
de troostende natuur,
(waar dan ook)
toe 
aan alle mensen
die een dierbare moeten missen. 
Dierbaren die
ook misschien
knielden bij de heide
zaten op een bankje
wandelden met de hond
genoten met verwondering 
of gewoon iets anders
als...
 thuis ruiken aan een roos
in de tuin...







Reacties

Populaire posts van deze blog

GENIET-trekkers!

 GENIET-trekkers Het was een bijzonder jaar voor ons boeren.  Maar ook voor de burgers. Wat zagen ze veel boze boeren en  boze trekkers voorbij komen. Helaas was er ook veel overlast.  Vlak voor de kerst hebben veel boeren iets  "terug willen doen".  Bij ons in Ommen waren er  4 jonge enthousiaste boerinnen  die hun kwaliteiten bij elkaar gegooid hebben. om iets moois te organiseren... Volgens mij is het gelukt!  Ik ben trots op die jonge boerinnen!  Ik mocht hier een filmpje van maken.  met hetzelfde doel als zij hadden... Om van te GENIETEN!  Zie hier de GENIET-trekkers !  Geniet ervan !  En van deze gelegenheid maken we gebruik  om u alvast een goed 2023 toe te wensen!  Met veel momenten  om van te GENIETEN ! 
TE TE veel stikstof.... Stikstof . Het is een mooi goedje.  Maar het is er TE veel.  En overal waar TE voor staat is niet goed he?  Behalve TEVREDEN.  Dat weten we allemaal.  Van onze grootmoeders en grootvaders.  Dus er moet wat aan gedaan worden... Alles in rep en roer.  Want er is al TE lang niets aan gedaan.  En zo langzamerhand  is er een TE groot probleem.  Het neemt alles mee.  De natuur, de bouw, onze huizen, onze wegen, ons leven. Alles.  Althans dat wordt er gezegd.  Maar wat is waar?  Weet jij het ?  De echte waarheid?  Iedereen heeft zijn of haar eigen waarheid.  Met of zonder gedegen onderzoek.  Met of zonder eigen belang. Met of zonder doorzichtigheid.  Maar we gaan er wat aan doen!  We hebben een dader:   "De boeren!"  Zij zijn het probleem  en gaan dit oplossen!  Dat is fijn!  Want dan kunnen we verder.  Ook met al het andere waar TE  voor staat. TE veel vliegen naar TE verre reizen. TE veel eten wat van ver komt en  TE veel bewerkt is. TE veel verpakkingen om

De levensreis van Dora 149: van kalfje naar koe.

VOORAF:  De levensreis  van Dora, (waar deze blog over gaat,) op onze boerderij staat niet op zichzelf. Het zou model kunnen staan  voor heel veel koeien-levens. Regulier en biologisch, groot en klein Ja, zelfs voor alle dierenlevens op boerderijen! Onze boerderij is niet beter als een andere. Iedere boerderij heeft z'n eigen werkwijze. Maar heus, iedere boerderij geeft net zo veel  zorg en aandacht aan zijn/haar dieren,  als wij! Dat is waar! Ik kan het weten, want ik zie het overal om me heen,  in mijn eigen boerenomgeving. Er wordt zoveel geschreven en beslist  over boeren en boerderijen. Niet alles met respect en waarheidsgetrouw. Dit doet de sector geen recht, de mensen die er werken pijn. "Wie vraagt er nog naar achtergronden i.p.v. een eigen mening/verhaal voorop te stellen?" "Wie denkt er eerst nog goed na  over de gevolgen van  zijn/haar woorden/daden/beslissingen ?  Daarom vraag ik: "Laten we met mee