Ik was erbij toen die eerste dikke sneeuwvlokken kwamen. Midden in de nacht ! De hele dag had ik gehoopt dat ze níet kwamen. Ik ben geen held op de weg En vooral niet in het donker met kans op gladheid. Maar ze waren er wel! Met een hoge snelheid. dwongen ze mij te gaan naar een lage, trage snelheid. Maar achteraf was het geen straf, Het was zó laat geworden dat ik bijna alleen was op de weg, in de nacht. Maar niet écht alleen dus ontelbaar veel vlokken gingen met me mee. Ze begeleidden me bij de lange rit naar huis. Verse mooie herinneringen aan de gezellige avond dwarrelden door mijn gedachten Verse mooie witte vlokken dwarrelden om me heen in de donkere heldere nacht. Magisch mooi werd het. deze trage, lange rit. De volgende ochtend was het resultaat van het nachtwerk van de vlokken duidelijk zichtbaar..... Ook de zon besloot deze dag een kijkje te