Plots is het zo ver. Ik sta in de tuin. In alle rust Het overvalt me... Het was een lange, drukke en bijzondere zomer. De tijd ontbrak om even in alle rust in de tuin aan het werk te gaan. Best jammer, want ik doe het zo graag. Of gewoon een wandeling over ons ruime boerenerf, Struinen door ons kleine bosperceeltje. Of met de hond langs de sloot. En er daarna een blog over schrijven.... Niets van dit al. Corona maakte dat veel mensen in eigen land vakantie vierden, de maatregelen voor de vakantiegangers talloos waren en de zoektocht naar een corona-proef uitje nogal eens bij onze boerderij terecht kwam. Het was aanpoten om alle gezinnetjes te helpen, genoeg aandacht te geven, het erf op orde te houden, de boodschappen te doen, het eten op tijd klaar te hebben, nog eens een keer te helpen bij het melken, kalfjes voeren, en ten slotte zelf nog even de nodige rust pakken. Nee, het is geen klagen. We hebben heel veel mensen zien genieten van ons erf en boerde