Ochtend-wandeling in ons eigen Arriën.

Gisteravond het weerbericht gecheckt

Het plan gemaakt

vroeg op

hondje mee

op weg

de paden op 

de lanen in! 

Waar zou de reis naar toe kunnen gaan

Gewoon Arriën? 

Ja, gewoon Arriën.
Heerlijk dichtbij
maar toch
wonderbaarlijk mooi.


Dit is de Doevelsteeg.
Ja, ja een steeg...
 Een steeg voor koeien ?
Ik denk het!

In de sluimerende zachte mist
duiken ze zomaar op
Ze komen langs het draad staan
Winner is bang,
Het zijn niet onze
en dus ook niet niet haar koeien.
Dat heeft ze goed door!
Maar ze vindt het niets!
Ze wil zo snel mogelijk voorbij.
Ik ook.
Het plan is om naar de Vecht te gaan
Ik weet zo ongeveer de weg
Maar  het is nog wel even een tippel.
Ik zie vaag
de zon
al ongeduldig
achter de mist prikken.

Maar ik wil
eigenlijk
de mist
boven de Vecht
zien wegtrekken.
Dus haast is geboden...

Het is zó prachtig om me heen,

In de verte 

zachte lijnen,

dichtbij 

de warme kleuren van de herfst.

Maar de zon dreigt het te winnen 

van mij en van de mist! 

Ze komt er al door! 

Ik ga het niet halen 

Al is het om me heen

beslist niet minder mooi...

Alleen,

mijn doel wordt  zo niet bereikt 

Onze pas versnellen dan maar...

Even later zijn we er  dan toch! 

Maar wat zien we..?

Een auto! 

 Op deze eenzame plek! 

Buitenlands nummerbord! 

Alle alarmbellen rinkelen.

Alle vooroordelen over buitenlanders 

vluchtelingen gaan door mijn hoofd.

Uiteindelijk de conclusie;

"Niet verstandig 

het kleine eenzame  paadje

 naar de Vecht 

nu nog te nemen..."

Ik besluit een stukje terug te gaan

en via een klaphekje,

van één of andere wandelroute 

door het weiland 

van de boer te gaan. 

"Sorry boer 

ik hoop niet dat je het erg vindt

Mijn hond is aangelijnd

Hij poept niet in het land 

en ik zal me gedragen.." 

Maar zie dan....

Al een beetje op gehoopt....

Bij het water van de Vecht 

is nog niet alle mist opgetrokken!

Een eenzaam hek,

de oevers,

de bosschage,

de kwetterende eenden,

 zijn hier nog gehuld 

in de zachte pasteltinten 

van de mist.

In de stilte, 

het vroege ochtend uur..

De andere kant....

...

Ach en zie, 

daar in de verte

Mijn "angstaanjagende buitenlanders"

"Vreemde vluchtelingen", 

Ze vissen!

Tentje mee,

Nu druk doende 

om de boel
alweer op te ruimen.

Domme vooroordelen ook!

.

Ondertussen

 wint ook hier
de zon 

steeds meer aan kracht 

en verdrijft
ook hier
de zachte kleuren.

We gaan terug.

We hebben genoten, 

Maar voor mijn gevoel 

hoor ik niet te zijn 

in dit land,

wat toebehoort aan de boer.

Ik groet de pinken van dit land 

Zíj horen hier wel! 

Zijn een prachtig onderdeel 

van dit oude koeland.

Zo hoort het hier al eeuwen. 

De koeien 

op de hoge esgrond

 langs de rivier.

"Arrier-koeland",

"Junner-koeland". 

Het is zelfs 

de officiële benaming 

van dit gebied.

We maken wat haast,

de beesten merken ons op 

We willen ze niet storen 

Snel door de wei terug.

Maak je geen zorgen, boer,

gewoon langs het draad hoor,

Ja, deze draad....

Op andere zandwegen 

lopen we terug,

Langs ook 

andere draden...

Draden met een stuk staart...

Een van deze pinken

van het koeland 

heeft een stuk staart 

aan het draad geschonken.

Hoe?  

Het verhaal?  

We weten het niet...

Dan heeft de zon

 uiteindelijk

 grandioos gewonnen! 

Wat schitterend zeg!

Van de zachte mist 

naar de volle zon!  

Ai, maar dan.... 

Twee loslopende honden 

blijken hier ook te wandelen.

De eigenaar loopt er 

net iets te ver achteraan 

om op tijd maatregelen te nemen.

Winner moet zich verdedigen... 

Een speels gevecht. 

De eigenaar van de honden 

komt snel aangerend.

In "onvervalst plat"

of anders gezegd 

in onze eigen streektaal,

begint hij zich te verontschuldigen.

De jongste van het stel is nog 

zo jong, speels en wild

Hij heeft hem nog 

onvoldoende onder controle.

Met wat moeite

 trekt hij zijn hond los van de mijne.

Ik snap het

nog niet zo lang geleden 

was die van ons ook

jong, speels en  wild.

En de bewoner van dit gebied 

had vast niet gedacht 

een wandelaar aan te treffen 

op dit vroege ochtend uur.  

Na een gezellig "plat praatje"

lopen we allen tevreden door.

Tot bij dit koepad. 

Even stilstaan.

Het mooiste koepad ooit.

In het koeland.. 

Het past weer perfect.

Over de zandwegen verder.

Er lijkt hier geen eind te komen 

aan de mooie zandwegen.

Nu blakend in de vroege ochtend zon. 

Af en toe diepe schaduw, vers zonlicht.

Oke, het is nog druk op de vroege ochtend,
Zo blijkt. 

Een hardloper in de verte! 

Ik houd Winner bij me. 

Zo'n hardloper moet natuurlijk
gewoon kunnen

hard-lopen!

 Niet last hebben van een hond of zo.

Ruim baan dus.

Dichterbij gekomen,
blijken we de hardloper te kennen

Weer een praatje in onvervalst plat! 

Hij heeft nog wat leuks voor ons! 

"Ah ben je in de buurt"

"Ik leg het wel op de brievenbus, 

kun je het zo meenemen."

Arriën,

het Koeland

de bewoners. 

Wat is het leven goed en mooi hier! 

Verder, 

nieuwe bewoners kom ik tegen.. 

Nee, nu geen praatje in het plat....

We zijn er bijna

Hé mijn trouwe makker was nog niet in beeld.

Vooruit effen zitten,

"blijf"

en 

klik!

Dank je wel makkertje

voor je geduld en gezelschap!

Thuis wacht ons nog een lege dag.

Nog van alles mogelijk 

om op de dag op te vullen.

Heerlijk is dat  

Maar aan het eind? 

Toch nog even onze eigen
erfpaden lopen.

We beginnen in de volle  zon,

 Maar  in de verte? 

De mist! 

Ze komt 

in rap tempo 

dichterbij....

Snel naar onze eigen "rivier"

''eeeh sloot"

Maar net zoals de zon 

ons vanmorgen 

met haast inhaalde

doet de mist dat nu.

We gaan terug

nu langs onze eigen draden. 

Opnieuw een zachte schoonheid om ons heen.

Een paar laatste klikken

en een wonderbaarlijke dag is voorbij.

In ons eigen Arriën,

en het Arriërveld.

Alles zo dichtbij, 

zo mooi.

Je eigen omgeving kan soms zo mooi zijn

Geniet ervan beste mensen.

Als je het kunt.

Het is gratis, voor niets! 

Met de meest hartelijke groeten vanuit Arriën en het Arriërveld!