Doorgaan naar hoofdcontent

Waardig afscheid....prachtig nieuw begin!


Dit wordt zo'n blog 
die je moet schrijven 
gewoon omdat het je raakt. 
En het waard is 
...om te blijven herinneren 
….om een verhaal van te maken
...om te delen. 

Het gaat om 
afscheid nemen van een koe.
Want ja, 
koeien gaan soms weg op ons bedrijf . 
En nee,
dat is niet altijd leuk. 







Het is zondagmiddag,
tijd voor mijn zondagse wandelingetje
over het erf, 
natuurlijk mĆ©t hond en camera. 
Maar ditmaal is het anders
ik ga  rechtstreeks 
naar  het kap-schuurtje,
naar een bijzondere koe. 
Binnenkort moeten we
afscheid van haar nemen.

Dat is nogal wat .
Het is zo'n bijzondere
en voor mij geliefde koe,
dat ik bewust afscheid wil nemen.

Ik tref haar aan
samen met de oude rode koe.
Ook van haar moeten we
binnen afzienbare tijd
afscheid nemen...






Ze kijken me aan, 
met een blik van:  
"wat doe jij hier ?" 
De grote oude zwarte koe 
komt even nieuwsgierig dichterbij....






Maar verdwijnt dan 
zo snel
als haar oude lichaam het toe laat
achter de rode.
Ze houdt niet zo van aandacht, 
gaat liever haar eigen gang....






De rode wel hoor! 
Die is niet bang ! 
Dat was altijd al een 
"strabante koe" 
zoals we dat in
 boeren-vakterm zeggen. 
En....
….wie kent haar nog ? 
Ooit had ze een rol in het maisdoolhof.
Ik had haar levensgroot 
nageschilderd voor het thema: 
"boer zoekt koe". 
Je kon haar, 
samen met wat andere koeien, 
 zoeken in het doolhof 
en een bijzondere vraag beantwoorden
Haar vader heette Bonfire.
Een  stier
met dezelfde naam als
het bekende paard
van Ankie van Grunsven. 
Daar is een leuke vraag 
over te verzinnen natuurlijk...







Maar nu is ze oud, 
haar poten willen niet meer.
Ach, en zie eens
alle tekenen van ouderdom 
zijn zo langzamerhand afgetekend 
op haar markante kop....







Ondertussen
vreet mijn mooie grote, oude, zwarte koe
 nog wat voer... 








Dat is handig 
dan kan ik er eenvoudig 
wat foto's van maken
 zonder dat ze het erg vind...







Ruim 10 jaar geleden is ze hier geboren.
Ik kan het me niet meer herinneren.
WĆ©l toen ze pink werd
 en enorm groot groeide.
Zo'n grote pink
hadden we nog nooit gehad ! 
Ze toornde overal bovenuit! 

Na de geboorte van haar eerste kalfje
 moest ze voor het eerst door de melkstal.
Dat weet ik nog wƩl heel goed!
Dat ging niet zo makkelijk.  
 Wat was ze bang en schichtig en
daardoor wild. 

Uiteindelijk lukte het toch. 
Daarna moest ze over het terugloop-pad, 
door een klaphekje …
De meeste koeien moeten even leren
dat ze er gewoon
tegen aan moeten drukken
 om er door te kunnen.

Maar deze dame
had een anderen techniek .
Ze sprong !
Ze sprong er zo over heen !
Nee, niet onhandig,
ze bezeerde zich niet,
kwam niet ten val,
Ze sprong !
 Ze sprong,
zo gracieus als een paard...







Het was een prachtig kalfje
wat ze ter wereld bracht.
Alleen bleek later
dat dit kalfje geen naam had! 
Er was iets mis gegaan 
bij de naamdoorvoering van CRV .
Dit kalfje stond daardoor
naamloos te boek. 

Het werd dĆ© kans voor onze dochter! 
Ze had namelijk nog geen koe
die naar haar vernoemd was. 
Een gewoonte 
die al 3 generaties in onze familie bestaat.
Zodoende kreeg dit kalfje
de naam van onze dochter. 







Bijzonder ook
voor deze prachtige, grote koe. 
Want ook zij kreeg hierdoor
een naamsverandering. 
Een lieve koosnaam, 
ze ging voortaan door het leven 
als de "De-moeder-van ..."
Net als de schrijfster van deze blog... :)

( De-moeder-van....
Op de stippeltjes
hoort de naam van onze dochter
maar vanwege privacy
doen we dit effen niet )


Klinkt het gek 
als  ik dat gewoon mooi vind, 
het een band geeft...? 







Jaren gaf ze ons heel veel melk,
met gemak. 
Maar haar grote lichaam 
ging haar op een geven moment
in de weg zitten.
De stal was oud 
de ligboxen klein,
ze kreeg steeds meer moeite
om op te staan
vanuit haar krappe ligplek.

Ontelbare keren heb ik bij haar gestaan 
Gestimuleerd,  te gaan staan.
ondanks al haar moeite.
Stiekem fluisterde ik haar toe
dat er binnenkort een nieuwe stal komt
met hele grote 
zachte ligplaatsen. 

Ik gunde het haar zo 
dat ze dit zou mee maken..
'Hoopte vurig
dat ze het vol zou houden.







En het is gelukt hoor! 
Ze hield het vol !  
"De moeder van..."
 heeft nog ruim anderhalf jaar kunnen genieten
van onze prachtig mooie nieuwe stal. 







In de warme droge zomer van vorig jaar
droeg ze haar laatste kalfje.
Al werd het wel zwaar voor haar lichaam.
Haar botten kraakten.


Tijdens de hitte
 genoot ze van de schaduw
van de grote oude bomen. 
en ik mocht prachtige foto's
van haar maken..








Uiteindelijk  diende de winter
zich toch aan. 
 Ze mocht in een groot strohok ,
afwachten tot haar kalfje kwam.

Op 11 januari was het zo ver ! 
Gelukkig zonder al te veel pijn 
baarde ze een prachtige vaarskalfje....









Ik was er bij en genoot! 
'Maakte zoals gewoonlijk 
weer veel te veel foto's...









HĆ©, wat een vrolijke stip 
had en heeft ze op de neus !  
Stip ? 
Ja,Stip ! 
Wauw, wat leuk ! 
Dit jaar willen we een nieuw elan geven
 aan al onze activiteiten.
Daarbij hebben heeft een nichtje van ons
Stip verzonnen.
Stip de koe
Maar dit is ze ! 
Dit is gewoon Stip
Ze is geboren! 
Zowel in in onze fantasie
 als in het echt! 

Wat een bijzonder wondertje...
Fantasie en werkelijkheid gaan
hierdoor naadloos in elkaar over. 

Wat een prachtig nieuw begin
 dit wondertje,
deze geboorte,
het laatste kalfje
van: De-moeder-van.. 






Normaal wordt een koe
 die een kalfje krijgt 
gemolken en bij de melkkoeien gedaan. 
maar met de inmiddels
10 jaar oude Moeder-van ...
Durven we dit niet aan. 
Haar lichaam kraakt nu zo 
dat we bang zijn 
dat ze nu ook niet uit de grote ligboxen 
van de  nieuwe stal 
kan komen.

Ze mag blijven in het grote  strohok,
wachten op het onvermijdelijke...








Sorry,
ik maak er een
 "emotionele toestand van" 
ik weet het. 
Maar met zo'n koe is dat ook even zo.

Er gaan wel vaker koeien weg.
Dat is onontkoombaar
 op een boerderij. 
Anders zouden we 
veel te veel koeien hebben.
Om allerlei redenen 
is dat gewoon niet haalbaar, 
niet te betalen ook.

Een selectie maken 
is en blijft daardoor altijd nodig . 
De boeren zijn het gewend
maar leuk is het nooit. 
En let wel 
ook al toont een boer geen emotie's 
dat zegt niets...
Vergelijk het met een zuster
in het ziekenhuis,
ze kan liefdevol haar patiƫnten verzorgen
maar niet atijd emoties hebben en tonen. 


Als de dag komt dat ze moet gaan
help ik 's morgens de vrachtrijder 
om eerst eerst een tweetal andere
er in te krijgen. 
We vragen of hij goed wil 
letten op die oude, grote koe.
Dat wil hij., 
ze mag als laatste in de kar,
dat geeft haar meer ruimte...

Dag lieve "moeder van..."  











Ze gaat naar het slachthuis,
dichtbij
Dus de rit duurt niet lang. 
We zijn er een keer geweest
 op een open dag. 
Nee, daar zijn  geen toestanden hoor ! 
Het is er netjes en goed.
De media heeft niet altijd gelijk... 
Ja wel hoor,
 dit is een waardig en snel einde. 

Maar goed 
deze dag is niet leuk. 

's Avonds help ik mijn zoon met melken. 
Ik werk af, want er moet een koe kalven.
Snel ga ik daarna naar een vergadering.
Hoe toevallig,
ook daar een afscheid,
van mijn eigen bestuursfunctie.

Het viel niet altijd mee deze functie
van allerlei
actieve boeren en boerinnen bij elkaar.
Diverse belangen, diverse meningen,
zoveel bijzondere achtergronden,
zoveel met weinig tijd.

Maar na het uitreiken
van een immense bos bloemen
kijk ik even met een afstandje
 naar de groep.
Ik merk dat er de laatste tijd
meer rust  komt.
en dat is fijn
Bij rust is er  meer harmonie,
 tijd voor begrip
ontplooiing, voor wat dan ook.
En dat maakt me trots op de groep !

De Boer als Gastheer, facebook pagina
De Boer als Gastheer, site








Het is al laat als ik thuis kom,
toch praten we in bed wat na.

 "Welke koe heeft eigenlijk gekalfd ? "
vraag ik.
"De kleindochter van
 De-moeder-van ...heeft gekalfd!
Een prachtig vaarskalfje!"



Wow....toeval bestaat niet... 





Nee, ze lijkt in niets op haar 
lieve overgrootmoeder. 
Al hoewel , 
als ik goed kijk... 
Ze is enorm groot!!   

Wat een bijzondere dag... 
met een waardig afscheid 
en een waardig
prachtig nieuw begin....




Reacties

  1. Wow wat een mooi herkenbaar verhaal. We benoemen het niet. Praten er vaak niet over. Maar het gevoel is hetzelfde. Denk ik....
    Bedankt voor je mooie blog.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Ina, wat ben jij toch ook een prachtig mens. Hoe je met zoveel liefde schrijft over mens, dier en natuur. Ik wordt er blij van! Zelfs soms een beetje ontroert...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

      Verwijderen
    2. Beste Rob, via mail, kwam je prachtige gedichtje binnen. (als er een reactie op de blog komt krijg ik die ook via mail.) helaas is die om een of andere reden verwijderd. maar niet door mij dus. Hierbij je prachtige gedichtje en een dank je wel van mij er bij ! hart. groet Ina

      Uit interesses en belangstelling voor al dat leeft
      wat zich rondom en op het erf begeeft
      Hoe we dit beleven en bewonderen
      en soms moeten afzonderen
      Zo bijzonder als zij zich heeft gegeven
      om ons dit hierin te laten beleven.
      Bedankt

      Verwijderen
    3. Ps Mag ik ook weten of hoe ja aan mijn blog komt? Ik heb vrij plotseling veel meer lezers. Misschien heeft iemand hem ergens geplaatst of gedeeld. En ben daar wel een beetje nieuwsgierig naar.... :)

      Verwijderen
  4. Wat een mooi verhaal. Fijn dat de moeder van op zo'n mooie plek haar leven heeft mogen leven. Veel succes met jullie bedrijf.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ontroerend verhaal,ik hou van koeien, wij hadden vroeger ook elk jaar een kalfje, gelukkig wist ik niet dat het voor het vlees was wat in de winter op mijn bord lag.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. voel gewoon traantje branden, mooi verwoord

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Had het vroeger ook met een paar koeien (Dirkje 10 toen ik ook 10 jaar was en met Sita 15 vele jaren later) Zal raar klinken, maar bij een enkele zeug heb ik dat nu ook (Bontje is op mijn verzoek nog gebleven, niet omdat het een superzeug is, maar omdat ze Bontje is).

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Heel herkenbaar. Met een gemiddelde leeftijd van bijna 6,5 jaar best veel oudere koeien. Twee jaar terug onze Janet 5161 een Sunny boy dochter van bijna 18 jaar het bedrijf verlaten.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een best wel ontroerend verhaal.
    Zo'n prachtig vaarskalfje, nieuw leven.

    Ina, ik hoop de boerderij eens te bezoeken, het is niet zo ver:)

    Groetjes,
    Hilly

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Met ontroering heb ik je liefdevol verhaal gelezen. Heb pas mijn hond , mijn trouwe vriend in moeten laten slapen. Hij heeft bij jullie op de boerderij lekker va het koeienvoer meegegeten.
    Misschien daarom de emotie maar zekerde manier waarop je schrijft dat boeren van hun dieren houden.
    Kom snel weer eens kijken

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Met een brok in mijn keel,lees ik je prachig verwoord verhaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Sterk spul he dat Fishermens Friend ...?
    Prachtig mooi verwoord ...
    Dikke tranen ... zie mn Opa vertellen dat ie van zn beste koe afscheid moest nemen ... dikke ogen, trillende lip, trillende handen... toen ging ie een rondje lopen over t erf. T was een lang rondje ...
    Dank ...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Dank je wel voor het reageren op onze blog !

Populaire posts van deze blog

GENIET-trekkers!

 GENIET-trekkers Het was een bijzonder jaar voor ons boeren.  Maar ook voor de burgers. Wat zagen ze veel boze boeren en  boze trekkers voorbij komen. Helaas was er ook veel overlast.  Vlak voor de kerst hebben veel boeren iets  "terug willen doen".  Bij ons in Ommen waren er  4 jonge enthousiaste boerinnen  die hun kwaliteiten bij elkaar gegooid hebben. om iets moois te organiseren... Volgens mij is het gelukt!  Ik ben trots op die jonge boerinnen!  Ik mocht hier een filmpje van maken.  met hetzelfde doel als zij hadden... Om van te GENIETEN!  Zie hier de GENIET-trekkers !  Geniet ervan !  En van deze gelegenheid maken we gebruik  om u alvast een goed 2023 toe te wensen!  Met veel momenten  om van te GENIETEN ! 
TE TE veel stikstof.... Stikstof . Het is een mooi goedje.  Maar het is er TE veel.  En overal waar TE voor staat is niet goed he?  Behalve TEVREDEN.  Dat weten we allemaal.  Van onze grootmoeders en grootvaders.  Dus er moet wat aan gedaan worden... Alles in rep en roer.  Want er is al TE lang niets aan gedaan.  En zo langzamerhand  is er een TE groot probleem.  Het neemt alles mee.  De natuur, de bouw, onze huizen, onze wegen, ons leven. Alles.  Althans dat wordt er gezegd.  Maar wat is waar?  Weet jij het ?  De echte waarheid?  Iedereen heeft zijn of haar eigen waarheid.  Met of zonder gedegen onderzoek.  Met of zonder eigen belang. Met of zonder doorzichtigheid.  Maar we gaan er wat aan doen!  We hebben een dader:   "De boeren!"  Zij zijn het probleem  en gaan dit oplossen!  Dat is fijn!  Want dan kunnen we verder.  Ook met al het andere waar TE  voor staat. TE veel vliegen naar TE verre reizen. TE veel eten wat van ver komt en  TE veel bewerkt is. TE veel verpakkingen om

De levensreis van Dora 149: van kalfje naar koe.

VOORAF:  De levensreis  van Dora, (waar deze blog over gaat,) op onze boerderij staat niet op zichzelf. Het zou model kunnen staan  voor heel veel koeien-levens. Regulier en biologisch, groot en klein Ja, zelfs voor alle dierenlevens op boerderijen! Onze boerderij is niet beter als een andere. Iedere boerderij heeft z'n eigen werkwijze. Maar heus, iedere boerderij geeft net zo veel  zorg en aandacht aan zijn/haar dieren,  als wij! Dat is waar! Ik kan het weten, want ik zie het overal om me heen,  in mijn eigen boerenomgeving. Er wordt zoveel geschreven en beslist  over boeren en boerderijen. Niet alles met respect en waarheidsgetrouw. Dit doet de sector geen recht, de mensen die er werken pijn. "Wie vraagt er nog naar achtergronden i.p.v. een eigen mening/verhaal voorop te stellen?" "Wie denkt er eerst nog goed na  over de gevolgen van  zijn/haar woorden/daden/beslissingen ?  Daarom vraag ik: "Laten we met mee