Doorgaan naar hoofdcontent

De Vecht, de bevroren ochtend, de vogels en de zon .




"Ga je mee?"
roept mijn man
vanuit zijn oude Belingo bedrijfsauto.
Een grote "Ja" klinkt er uit mijn mond.
Ik weet meteen wat ie bedoeld
en dat is geweldig!

Ik kom omhoog
vanuit mijn gehurkte positie
tussen het bevroren onkruid.....





.....met de vragende blikken
van koeien
op me gericht.




Ik was net bezig
om Dora
mooi op de foto te zetten.
Je weet wel,
 de inmiddels beroemde Dora,
met een eigen schilderij,
een eigen
.


Ze is  hoog zwanger
van haar derde kalfje
en mag samen
met wat pinken en andere
 hoog-zwangeren
het laatste gras
rond onze boerderij opeten.




Maar nu
in snel-trein-vaart
de Belingo in,
hond mee
en gaan !

We gaan naar "de Vecht".

Gisteravond aan tafel
hadden we het er over:
"De pinken moeten nodig
een ander stuk."
Dat is de laatste dagen niet gelukt.
 Maar nu,
op deze vroege bevroren ochtend,
als Jan zegt "Ga je mee?"
weet ik het direct.
De rit gaat naar de Vecht
Naar de rivier de Vecht,
met zijn weilanden...

Dat is een kadootje!
Wauw, ik ga maar wat graag mee.

We komen aan en ja hoor
Het is Ć©cht een kadootje....



Met z'n drieĆ«n stappen we uit 
en gaan op ons doel af.
"Het doel" heeft ons door.
Ze komen meteen naar ons toe...




....zijn reuze nieuwsgierig!




Maar ze moeten effen wachten hoor....




Winner, onze hond,
 gaat voor,
een knuffel, een onderonsje...




Ik loop  weg van
 "het doel van deze morgen".
Jan kan dit alleen ook wel.
Zo moeilijk is dit niet,
alles lijkt in orde met de pinken
en nu is het alleen nog maar
een draad los maken. .

Om ons heen zijn er namelijk: 
"ongelooflijke omstandigheden".

"Ik zie de Vecht niet
of nauwelijks
maar de damp
die er boven uitstijgt wel.

Ik zie de opkomende zon
niet of nauwelijks
maar de warme kleur 
die alles omgeeft wel.

Ik zie het groen van het gras
niet of nauwelijks
maar de zachte witte deken
die een serene sfeer maakt wel.

Ik zie de vogels niet
of nauwelijks
maar het klapperend geluid
van hun massale opstijgen wel.."

Er is geen ontkomen aan...
ik mĆ³et er naar toe....






De vogels hadden ons al opgemerkt.
Ze vliegen massaal op
en maken een enorm kabaal.

Ik probeer ze te volgen met mijn camera.
Lang vliegen ze laag over de Vecht...



Ze lijken
de loop van de Vecht te volgen
Maar nee, bij de bocht
richting Junne/Stegeren
gaan ze toch niet verder
met deze rivier....

Dwars over de weilanden
gaan ze plotseling.
Over het prachtige
Arrier en Junner Koeland...
Gelijk hebben ze hoor,
 want ook daar is het supermooi!



Tjonge die vogels toch.
Wat een geluk hebben ze!
 "Vrij zijn als een vogel"
 zeggen ze.
Hier is het zĆ³ letterlijk.
De prachtige keuzes
die ze  kunnen maken
waar te gaan boven dit
"ongelofelijk landschap".

Maar goed,
ik hoef niet jaloers te zijn
Ha, want ik ben hier ook .

En ach, wij mensen kunnen
 dan wel niet vliegen
maar wel gaan en staan
 waar we willen....

We zeuren en zaniken vaak. 
Maar zie wat we hebben? 
Een vrij en mooi Nederland.
Een vrij en mooi Ommen.

Nu hier
deze Vecht,
de bevroren ochtend,
vogels en de zon...


Eigenlijk zouden we wat minder
 moeten zeuren en zaniken.



Ik loop terug met een
grote, grote glimlach.
Blij dat ik even onderdeel mag zijn
 van deze wondere wereld.

Oh jee,
ook van de andere kant
 van de Vecht 
 komt een
enorm klapperend  kabaal
vandaan!
Zo hard zelfs
dat de hond,
die inmiddels bij me gekomen is
 plat op de grond duikt.

Opnieuw zijn het de vogels....




Ditmaal een groot aantal ganzen.
Nog grotere lawaaimakers!
 De pinken
van onze buurtjes
 daarachter
 zijn het gewend.
Ze kijken niet of nauwelijks op.




Maar deze ganzen
 twijfelen niet...
Stijgen meteen op 
tot grote hoogte.
Langs het huis
van de ooievaar,
richting...




....richting de zon !!




En last-but-not-least;
geven ze nog
een prachtig schouwspel weg
 in de lucht !
Ze dansen, zwieren,
 zweven en spelen met
de Vecht,
de  bevroren ochtend
en de zon...




Ik blijf ook deze vogels volgen
net zo lang,
Tot de verre horizon
ze laat verdwijnen...




Ik sta inmiddels op het strandje
van onze pinken.
Of anders gezegd
het kleine stukje geel zand
wat grenst aan onze wei en de Vecht.




Ik merk dat ook mijn maatje
 onder de indruk is...




"Snap ik hoor maatje"

Ik speel wat
met de instellingen
van mij camera...
Die ene boom,
 de mist
de damp
het o zo zachte,
 warme licht...





Eventjes is het  hier
heel stil en rustig.
Maar dat duurt niet lang!  
Een nieuwe groep vogels
verschijnt boven de Vecht...




Oke,
ophouden nu Ina ...
Jan, wacht al een poosje.
En ik moet toch een keer terug. 

Het is ook zo verleidelijk is om 
in deze betoverende wereld
te blijven.. 

Via de oude Galgengraven sloot
die uitmond in de Vecht
loop ik terug.




De pinken zijn inmiddels
 hun nieuwe stuk land
aan het verkennen
Ze  lopen nu ook langs deze sloot.




"Dag pinken, ik ga".

Sommige lopen me na,
geven een groet...




Maar niet lang hoor,
ze moeten verder
met hun bevroren ontbijt...




Op het pad
langs de afrastering van het weiland
staat Jan met de Belingo te wachten.
Winner, onze hond
wil er maar wat graag in...




Ik niet eigenlijk.
Jan geeft me een tip
"Er is nog een pad
langs de volkstuintjes.
Kun je proberen,
 dan pik ik je zo op
 bij de weg"

Prima idee !

Ik worstel me Ć³ver de afrastering, 
langs de rikke-palen
 en dwars door het hoge onkruid...




Om dan via het volkstuintjes-pad
richting de weg te lopen.




Na dit pad komt inderdaad 
een geheimzinnig
mini paadje met een klein vonder 
over de Galgengravensloot.
Rechts van me duiken opnieuw 
de mooiste panorama's op... 




Terwijl ik
deze blog schrijf
besef ik
dat ie eigenlijk  weinig
echt verhaal kent...





Alleen  mooie plaatjes ,
 met omschrijvingen...





Maar is het erg ?




Volgens mij niet he?
Als je hier loopt geven de
"ongelooflijke omstandigheden";
de Vecht,
de bevroren ochtend,
 de vogels en de zon .
je genoeg...

Ze maken even
 je zorgen minder
zetten de drukte
 in het hoofd
naar de achtergrond
zijn meningen
totaal niet belangrijk.
en manen
"zeuren en zaniken" tot stilte... 



Toch waardevol he?
Dat stille genieten...


Tot ziens
lieve mensen.




Met deze
Vecht
bevroren ochtend.
de vogels
en de zon,  
wens ik  jullie 
de  rust,
harmonie
eenvoud en
tevredenheid
van gewoon genieten toe!
Zodanig
dat het al
je grote en kleine zorgen
op de achtergrond zet!






















Reacties

Een reactie posten

Dank je wel voor het reageren op onze blog !

Populaire posts van deze blog

GENIET-trekkers!

 GENIET-trekkers Het was een bijzonder jaar voor ons boeren.  Maar ook voor de burgers. Wat zagen ze veel boze boeren en  boze trekkers voorbij komen. Helaas was er ook veel overlast.  Vlak voor de kerst hebben veel boeren iets  "terug willen doen".  Bij ons in Ommen waren er  4 jonge enthousiaste boerinnen  die hun kwaliteiten bij elkaar gegooid hebben. om iets moois te organiseren... Volgens mij is het gelukt!  Ik ben trots op die jonge boerinnen!  Ik mocht hier een filmpje van maken.  met hetzelfde doel als zij hadden... Om van te GENIETEN!  Zie hier de GENIET-trekkers !  Geniet ervan !  En van deze gelegenheid maken we gebruik  om u alvast een goed 2023 toe te wensen!  Met veel momenten  om van te GENIETEN ! 
TE TE veel stikstof.... Stikstof . Het is een mooi goedje.  Maar het is er TE veel.  En overal waar TE voor staat is niet goed he?  Behalve TEVREDEN.  Dat weten we allemaal.  Van onze grootmoeders en grootvaders.  Dus er moet wat aan gedaan worden... Alles in rep en roer.  Want er is al TE lang niets aan gedaan.  En zo langzamerhand  is er een TE groot probleem.  Het neemt alles mee.  De natuur, de bouw, onze huizen, onze wegen, ons leven. Alles.  Althans dat wordt er gezegd.  Maar wat is waar?  Weet jij het ?  De echte waarheid?  Iedereen heeft zijn of haar eigen waarheid.  Met of zonder gedegen onderzoek.  Met of zonder eigen belang. Met of zonder doorzichtigheid.  Maar we gaan er wat aan doen!  We hebben een dader:   "De boeren!"  Zij zijn het probleem  en gaan dit oplossen!  Dat is fijn!  Want dan kunnen we verder.  Ook met al het andere waar TE  voor staat. TE veel vliegen naar TE verre reizen. TE veel eten wat van ver komt en  TE veel bewerkt is. TE veel verpakkingen om

De levensreis van Dora 149: van kalfje naar koe.

VOORAF:  De levensreis  van Dora, (waar deze blog over gaat,) op onze boerderij staat niet op zichzelf. Het zou model kunnen staan  voor heel veel koeien-levens. Regulier en biologisch, groot en klein Ja, zelfs voor alle dierenlevens op boerderijen! Onze boerderij is niet beter als een andere. Iedere boerderij heeft z'n eigen werkwijze. Maar heus, iedere boerderij geeft net zo veel  zorg en aandacht aan zijn/haar dieren,  als wij! Dat is waar! Ik kan het weten, want ik zie het overal om me heen,  in mijn eigen boerenomgeving. Er wordt zoveel geschreven en beslist  over boeren en boerderijen. Niet alles met respect en waarheidsgetrouw. Dit doet de sector geen recht, de mensen die er werken pijn. "Wie vraagt er nog naar achtergronden i.p.v. een eigen mening/verhaal voorop te stellen?" "Wie denkt er eerst nog goed na  over de gevolgen van  zijn/haar woorden/daden/beslissingen ?  Daarom vraag ik: "Laten we met mee