Het witte wonder en de gestolen uurtjes van de boerin....

Het kriebelt al een paar dagen. 

En op een gegeven moment 

is het niet meer tegen te houden...

Ik móet naar buiten! 

Natuurlijk was ik al wel eventjes buiten, 

de camera mee. 

Maar ik wil er echt zijn, 

de kou voelen

de witte wereld zien 

het wonder beleven! 

Het witte wonder 

wat zich daar buiten voltrekt ! 

Dus ik steel wat uurtjes van de dag 

en ga op pad! 

Vanmorgen extra hard doorgewerkt,  

nu eerst nog even  naar de bouw-lui,

Kijken hoe het daar is. 

Of ze nog wat drinken nodig zijn. 

Bijzonder 

hoe ook die

 het witte wonder 

in zich op nemen.

Ik zie een enkeling genieten, 

om zich heen kijken, 

even rusten.

Met een mobiel een foto nemen. 

Ze geven me groot gelijk 

dat ik ga wandelen.

Ik  roep ze nog na

`het geluk van de boerin: 

zelf je tijd in delen,

zomaar wat uurtjes stelen.´

Oh kijk, het huis van de buurtjes... 

Ze zijn er zo druk mee,

`Kleur rood 

van de pannen 

niet vervangen hoor buurtjes ! 

Kijk eens hoe mooi !`

Ik besluit lekker in de buurt te blijven.

Gewoon door de weilanden,

 over de schouwpaden.

Langs de Galgengraven-sloot. 

Een oude sloot 

die vroeger 

de grens aangaf 

van de Marke Ommen 

en de Marke Arrien.

Hij loopt 

van de rivier de Vecht in Ommen 

naar het noorden 

het Ommerkanaal,

het Arriërveld. 

Naast ons bosje is die kaarsrecht! 

Er loopt een breed schouwpad langs.

Genoeg ruimte voor mijn trouwe maatje en mij! 

Grappig hoe Winner 

al richting het bos wil gaan.

`Nee Winner,

 we gaan nu eens de andere kant doen ! 

Het Ommerkanaal is ons doel!´ 

 Het witte huisje

op de foto 

staat ver weg 

aan de andere kant 

van dit kanaal. 

Maar in deze uitgestrektheid

kunnen we heel ver zien.

Ik besef  hoe mooi dat is... 

Het is niet altijd,

de natuur die beschermd en gesteund 

wordt wat mooi is. 

Ook deze uitgestrekte velden

al jaren bewerkt door de boeren 

hebben  hun  eigen charme..

We volgen de Galgengraven sloot zo ver mogelijk, 

komen naast het land van onze buurman. 

Er fladderen vogels boven ons.

Ze komen en ze gaan. 

Wat een uitzicht zullen ook die hebben! 

Het is is zo heerlijk,

je één te voelen met het landschap.... 

Al je zintuigen open te zetten,

te genieten, 

dit bijzondere witte wonder 

volop te beleven! 

Wie kan,

 doe het ook eens

het doet een mens zo goed! 

 Het weiland van de buurman.

heeft `rikkepaaltjes´ gekregen 

die omringt zijn met 

 ´wit onkruid´. 

Oh en zie rechts,

 verse molshopen...

Ze komen boven, 

dat betekent 

dat het niet door vriest.

Een oude boerenwijsheid. 

Maar dan plotseling stopt 

`mijn Galgengraven´ sloot.

Hij slaat af,

en gaat als een gewone waterleiding

het Arriërveld in.

Ik móet wel mee 

want hoe kom ik anders aan de overkant...

Naar het koepad van de buren dan maar. 

Daar kan ik over. 

Vind de buurman vast niet erg. 

Zijn prachtig roodbonte koeien 

staan toch op stal.

Richting het koepad 

loopt ook Harrie,

Harrie de haas! 

Al gaat ie wel wat sneller als ik... 

En nu  de andere kant dus! 

Zie toch eens.,

Dit boerenland,

 dat is toch gewoon hartstikke mooi! 

Ja, ja, daar bij die drie bomen

 ga ik het Ommerkanaal ontmoeten ! 

Nog een wondertje komt erbij,

de zon! 

Heel zachtjes maakt ie 

de lucht wat blauwer

en het wit nog witter!

We zijn er! 

Er loopt een drukke weg langs het kanaal.

Dat is voor mijn trouwe makker niet zo fijn! 

Opgepast dus ! 

Snel naar de overkant.

De eerste eenden zijn al bang voor ons! 

Zeg hééé, dat is niet nodig! 

Kijk zo´n lange witte bomenrij,

langs het water, 

dat leek me zo mooi! 

En...

het valt niet tegen! 

Maar met Winner bij me is het toch te druk, 

er gaat te veel  verkeer langs! 

Het weiland van de buurman dan maar weer! 

Wel een andere 

want er moet wel wat nieuws 

te ontdekken zijn natuurlijk! 

We gaan langs een klein singeltje

 richting 

`de eenden kooi´.  

Vroeger was hier een eendenkooi.

Zoals dat vaak gaat op het platteland

wordt het weiland door ons als bewoners 

nog steeds zo genoemd. 

En onze buurtjes daarachter 

wonen 

`óp de eendenkooi´...

Kijk weer die stille boeren charme.... 

Links van de eendenkooi, 

zie ik kleur in het landschap!

 Een oranje jasje! 

Het zijn de buurtjes van de 

eendenkooi.  

De oma met twee klein-kindjes

Ja heus twee!  

En ze staan allebei op de foto...

De oma heeft dezelfde afwijking als ik, 

soms móet ze naar buiten... 

Maar volgens mij 

is het heerlijk 

zo´n oma te hebben...

Over het Jodenwegje ga ik terug

alweer zo´n `geschiedenis-pad.´ 

De naam zegt het al,

deze geschiedenis is niet zo mooi. 

In de oorlog 

hebben de Joodse bewoners van kamp Arriën 

deze weg gemaakt. 

Niet vrijwillig natuurlijk... 

Niet zo lang geleden 

is er op de plek van dit kamp

een gedenkteken gezet.

Misschien kan er hier ook één komen,

`Opdat we niet vergeten....´

Ik kom weer uit waar ik begon, 

de Galgengraven-sloot... 

Richting Ommen..

Richting Ommerkanaal, Arrierveld...

Nog wat details op de foto, 

door het bos.

 en we zijn weer thuis ! 

Langs ons eigen bosje... 

....gauw naar binnen,

het werk wacht weer, 

de gestolen uurtjes zijn voorbij! 

Een lekkere maaltijd maken 

voor de hardwerkende kerels...

Maar dan...

Oh, oh 

kijk eens naar buiten...

Snel, nog één minuutje stelen... 

Tot ziens allemaal , 

fijne dagen 

voor zover dit lukt. 

Tot de volgende keer 

als ik weer wat uurtjes steel!