Sprookje in het Ommerbos.

Het voorjaar is altijd
een drukke tijd op ons bedrijf.
Zoveel dingen
die tegelijk moeten gebeuren.
En die drukte duurt ook nog wel even.
Maar erg is het niet.
Want stel je voor
dat je
om wat voor reden dan ook
niet meer kunt werken
 plannen uit kunt voeren.
dromen over je toekomst.
Nee, dan kun je beter
dankbaar zijn
dat je
dat kan en mag doen.
Gewoon de schouders eronder...

Maar soms
 is het wel goed
 jezelf even stil te zetten,
om jezelf op te laden.
Genieten van het voorjaar,
alles wat er om je heen gebeurt.
Dit keer
heb ik dit gedaan
 door eens
van ons erf af te wandelen...

Ga je mee?
Het is wel  een beetje vroeg hoor,
vooral op zo'n zondagmorgen.
Maar dat is juist mooi!
Die stilte
  het ontwaken..
van...

Het ontwaken van een sprookje!
In het bos nog wel !

Ik loop vanaf ons erf
over de weg,
 langs onze singel
richting het Ommerbos.

In de singel kom ik
deze piepjonge blaadjes
en "snotter-bellen" van de berk tegen.
Goedemorgen dan !

Het is eigenlijk nog een beetje donker
als ik ga.
Er hangt nog een ochtendnevel
 over alles en iedereen.
Ik zie de ronde bol van de zon.
Maar de mist belemmert hem
om zijn zonnestralen weg te geven.
Het oogt een beetje triestig...

Op de grote zandweg
aan het eind van de singel
is al een hardloper actief.
Maar we  gaan de andere kant op.
Daar is het bos eigenlijk veel mooier.
Beter onderhouden, meer variatie.

Terwijl we met een ferme pas
die kant op gaan
komt warempel
de zon af en toe door de mist heen.
Mooi, mooi, mooi!
Snel naar het pad
waar ik het Ommerbos in wil.
En zie
bij het begin van dit pad
lijkt het wel een sprookje...

De kleuren,
de zon, de mist, de ochtendnevel....
Ik stap in een sprookje...!

Pas op hoor,
de betovering niet verbreken !!

Want zie je het?
Er wordt getoverd met groen.
Grassprietjes die groeien
Kleine dennennaalden
die tevoorschijn komen
Jonge boompjes,
 die als eerste hun blaadjes laten zien.

Heel voorzichtig loop ik een stap verder
En merk
dat er waarschijnlijk ook al
een tikkeltje wit
aan het toverstokje zat.
De krentenbossen!
Hun bloei begint
heel voorzichtig
een crème-wit accent
 te geven aan het bos.

Verder,
met de bocht mee
opnieuw zonder de betovering
te verbreken
 natuurlijk...

Nog meer krentenbossen vind ik daar!
Even een rustpunt maken. .
Even van dichtbij laten zien
hoe er getoverd wordt....

Zo geruisloos mogelijk gaan we
met een lichte helling
naar het zachte licht in het bos...

Boven ons spelen mist en zon
een macht-spelletje met elkaar.
Beurtelings winnen ze het.
Dan weer is er de warme witte zon,
dan weer de mist blauwe nevel.
Alsof de tovenaar
met zijn staf zwaait
en terstond de kleuren veranderd.

Opnieuw een pauze maken,
details van het getoverde,
ontluikende groen bekijken...

Volgens mij,
vindt die tovenaar het gewoon leuk;
een beetje spelen met een toverstafje.
Hij blijft maar bezig,
 van zon naar nevel,
van nevel naar zon.

Na een tijdje
 ben ik dan toch bijna
aan de rand van het bos,
op een punt dat ik moet kiezen.
Ga ik die Ommerbosweg op,
terug naar huis
of toch nog even door het bos?
De mist is op dat moment
aan de winnende hand.
De Ommerbosweg oogt daardoor
wat saai....

De andere kant op kijkend
zie ik zonnestralen
in een klein gedeelte van het bos.
Mijn keus is snel bepaald,
daar ga ik naar toe!

Ha, die tovenaar,
Hij zwaait weer eens met zijn staf
als ik om kijk spelen daar toch ook
de zonnestralen door de bomen....

Verbaasd bereik ik het kleine stukje
"zonnestralen-bos."
Het is een gedeelte
wat ik helemaal niet ken!
Bijzonder
want de meeste paden
zijn me zo bekend!

Het is pas geleden verjongd,
maar een enkele boom
en de krentenbossen
hebben ze schijnbaar laten staan.
En "best nieuw" oogt
de uitkijktoren
om de vogels of het wild te bespieden.
Vast een initiatief van de jager
die hier niet zo ver vandaan woonde.
(Helaas niet zo lang geleden overleden.)

Nu niet negatief denken "een jager?".
Jagers weten vaak veel meer
van de natuur
dan jij en ik samen.
En houden er meer van
dan menig één vermoed.

Wauw,
 ik kijk even  terug ,
naar dit prachtige licht!
Maar ga dan toch verder,
met dit voor mij onbekende pad....

Dit pad grenst aan het bos
én aan de kavels
die richting de boerderijen
van het Ommerkanaal gaan.
Hier zijn de kavels niet zo groot.
Ze doen denken aan vroegere tijden,
met een hek
en wat bosschage er om heen.

Mijn gedachten glijden
naar de mensen
die graag willen
dat boeren terug gaan naar die tijd.
Ze verheerlijken het
omdat het beter is voor de natuur.
Het zou mooi zijn
te kunnen leven
van 25 koeien
een 40-tal varkens
en 30 kippen.
Maar dat kan niet.
Zoals we nooit
de tijd terug kunnen zetten.

Ha,  mischien die grote
tovenaar wel ?
Een nieuw sprookje makend?

Kijk het hek,
hoe symbolisch
met een oud touw erom,
 groen verweerd
maar ook een nieuw touw,
nog vers oranje!

Ik besluit terug te gaan
het is mooi genoeg geweest.

De tovenaar is inmiddels verdwenen.
Hij heeft helaas
alleen de donkere wolken
 van de mist achter gelaten.
Ik groet nog een paard
 wat  dringend een kapper zoekt.....

....en fotografeer tot slot wat bloemen
van de slootrand
en van de akker.

Ook weer lekker symbolisch, 

laten we alsjeblieft 

niet het één boven het andere stellen. 

Beide zijn we nodig, 

de natuur én de boeren....

Sprookjes zijn mooi maar 

helaas we moeten het zelf doen! 

gewoon schouders eronder... 

Dus niet `bekvechten` beste mensen,

ook niet op sociale media,

gewoon naast elkaar leven

net als deze bloemen doen....  

Als ik thuis aan de koffie zit
komt de zon terug!!
Die tovenaar toch,
 handige grapjas....
Of toch een echt sprookje
met een goed eind.
Want de hele verdere zondag
is er volop zon!

Fijne lente, beste mensen
geniet ervan en laad je op
door alle sprookjes
die er om je heen te vinden zijn.