Op zoek naar kleur...

Mijn blog...

Mijn laatste ging over
een kleurrijke koeienknuffel.

Maar dat was al in april !

En ik had nog zo beloofd

om door te gaan met bloggen.

Maar toen kwam

het voorjaar, de zomer.

Er is...

zo veel gebeurd,

Er was...

...zo weinig tijd.

Maar belofte maakt schuld

dus zie hier:

mijn extra lange blog:
"Op zoek naar kleur... ."

Want soms moet je zelf op zoek naar kleur.

Ook als het leven anders loopt dan je wilt.

Dus wij even effen een daggie weg, 

op zoek naar kleur, of anders gezegd...

"Ee'm d'r uut". 

(psst even aanklikken
voor toepasselijke achtergrond muziek
voor deze blog)

Een dagje Buren hadden we gepland.

Een dagje vol kleur:

een bijzonder stadje

een mooie kunstmarkt 

en een paar lieve mensen om te bezoeken.

De dag ervoor had ik ook zelf al 

een paar uurtjes gestolen

voor mezelf "in gekleurd".

Kasteel Rechteren
had zijn deuren geopend.

En dat op zich is al bijzonder.

Jaren woonde daar
een alleenstaande gravin. 

Die haar kasteeldeuren potdicht hield.

Ze is overleden,
haar neef heeft alles georven.

Een kasteel vol
geheimen en geheimzinnigheid. 

Maar zowaar, 

deze kasteelheer,

 zet nu de deuren op een kier... 

Een kameraad van ons is gevraagd 

om de antieke "Malle Jan"

"uit de oude stallen van de nieuwe graaf"

 te demonstreren....

Ik ga in alle vroegte,
voor de grote meute komt.

Maar oei, ik ben niet alleen. 

Er zwermen allerlei fotografen 

om onze kameraad,
het kasteel en de Malle Jan heen.

Maar ja, zelf ben ik er ook zo één....

Ik probeer dan toch ook maar
een foto te maken want

wauw, wat een plaatje ! 

"Veel tegenlicht", 

hoor ik de fotografen zeggen.

Ook tegen mij, 

ik sta qua licht,

op de verkeerde plek schijnbaar.

Maar het kan me niet schelen. 

Ik zie wel wat dit tegenlicht doet.

Die fotografen er niet op zien te krijgen

 is meer mijn doel...

En dat lukt, 

ze verdwijnen soms zo maar
achter een paard...;) 

De heren van het 't Belsenspan zijn
druk doende 

om de Malle Jan
achter de paarden te krijgen

met boomstam en al...

Ik blijf genieten

met of zonder tegenlicht...

Het is nog een heel karwei voor de heren....

Maar uiteindelijk lukt het! 

Deze "Malle Jan" stond nog
in de stallen van het kasteel

en werd vroeger gebruikt 

om gekapte bomen/boomstammen

uit het bos te halen. 

Alles klaar? 

Dan onder toezicht van het
al oude kasteel 

en de staal blauwe hemel
op weg... 

Maar ai,

schrik, 

wat gebeurd er? 

Krak,

zegt het oude apparaat.... 

En wel een hele grote KRAK. 

De oude Malle Jan begeeft het, 

één van de balken houdt het voor gezien..

Wat een pech! 

 Er is meerdere keren geoefend
en toen ging het goed! 

Ook een timmerman,

 "die-er-echt-niet-uitziet-als-een-timmerman",

 ziet het allemaal aan....

De heren besluiten toch nog

naar het kasteel te rijden

dat zou de Malle Jan
nog wel aan kunnen. 

Opnieuw probeer ik de fotografen
te vermijden.

Want kijk nu toch eens,

alweer zo'n pracht-beeld... 

Voor het kasteel
wordt de schade opnieuw bezien.

De jonge graaf wordt erbij gehaald. 

Tja te oud en "te veel wurmpjes... ",
 meldt deze.  

De "Malle Jan", de paarden, de werkers,

 er zit niets anders op dan te wachten.

De "timmerman-incognito" 

wil noodmaatregelen treffen
en dat duurt een poosje.

Ondertussen gaan wij maar eens
op verkenningstocht. 

Wat opvalt is de netheid, 

alles lijkt zo goed onderhouden! 

Onvoorstelbaar ! 

Hoe heeft die gravin dat ooit gedaan? 

Door grote metalen "krul-tuin-deuren"
gluur ik naar de tuin.

Ook deze ligt er netjes bij. 

'Zou wel even willen dwalen in deze tuin.

Maar helaas, 

dat staat de jonge graaf toch niet toe.
De stallen wel weer...

Er hangen heel veel oude documenten. 

Een prachtige geschiedenis is hier bewaard!  

Ik val voor de het oude tuinontwerp ! 

De Engelse landschapsstijl
 is duidelijk te zien. 

Achter me staat een mooi tuinboeket.

Zou dit geplukt zijn in de tuin ? 

De volgende stap,
ook de tuindeuren open, 

beste jonge graaf? 

Of ben ik  nu een te nieuwsgierig mens..... 

Maar dan moet ik nodig naar huis..

Er wacht een groep op me.

Die door onze
"eigen stal en tuindeuren" wil. 

De volgende dag is het zover

"Oóns daggie d'r uut"

We vertrekken op tijd en 

al snel zijn we in de Betuwe

Een heel andere wereld dan de onze.

"Zou de fruitteelt  lonend zijn?", 

vragen we ons hardop af.

Ze zijn toch een beetje
mede-boeren van ons. 

Kijk, de kleur is al snel gevonden ! 

 Prachtig helder blauw! 

Dit keetje, de lucht en het water...

Zo simpel, zo mooi, zo blauw! 

Is dit niet wat voor een kunstenaar 

om te schilderen? 

In Buren 

 gaan we direct op zoek naar
de kunstmarkt, 

 bij het oude marechaussee-gebouw.   

Hoe verrassend:
het is daar al niet anders als
bij het oude keetje.

 Zoveel helder blauw en zoveel kleur! 

Kijk, wat een hartelijk welkom ! 

We mogen gerust naar binnen...

Dit oude koninklijke gebouw
is vandaag overgenomen 

door de
 kleurrijke, vrolijke beleving van
de kunst.

Zelf vinden ze dit blijkbaar ook 

want de naamborden liggen  tijdelijk
wat achteloos 

tegen een afgelegen muur... 

Het is echt heerlijk op de markt! 

Alles mooi, vrolijk en vriendelijk !

Wat wil je nog meer ? 

Ik weet niet of het mag 

de kunstwerken op de foto zetten, 

maar mijn bedoelingen zijn goed;

hulde aan alle kunstenaars 

die de wereld letterlijk en figuurlijk

 een beetje mooier maken !  

Nu op zoek naar Jeanette ! 

Ze is de schilderes van onze eigen Dora !

Na haar bezoek aan ons en Dora 

willen we ook haar op zoeken.

We vinden haar al snel.

Het is een warm weer zien!

   

Het is druk bij haar stand!

Natuurlijk is het druk bij haar stand , 

Ze is zó goed. 

Tijdens een kopje koffie,

gluren we stiekem mee
achter haar stand... 

  

Om me heen kijkend 

zie ik ineens hoe mooi dit plekje
achter de stand is.

De oude tuinmuur, 

de gebouwen er boven uit stekend... 

En kijk Jeanette, die muur ! 

net de oude muur waar je Dora voor geschilderd hebt ! 

(Nou ja, niet overdrijven Ina,

een deel daarvan dan....)

Ja, we gaan weer verder ! 

Even nog een paar mooie schilderijen 

van onze schilderes op de foto.

Dat verdiend ze! 

En ze zijn te koop hoor... ! 

bij : https://www.jeanettespastels.nl/

En nog even omkijken.... 

En dan gaan we echt ....

Ha,  dit kleurrijke duo 

 maar eens achterna... 

Het stadje zit op deze dag vol met
bandjes, jazzmuzikanten. 

Reden genoeg om dit op te zoeken.

Onder kleurrijke toren is het centrum... 

Mooi, maar wel erg druk,

we duiken een klein straatje in . 

 We worden gelokt door; 

grappige nostalgische klanken

een klein cafeetje

een wapperende vlag 

en rode stoeltjes voor de deur! 

"Ah, zou daar 

een heerlijk verfrissend pilsje te koop zijn? "

Dichterbij gekomen is het inderdaad

 een vrolijke en kleurrijke boel ! 

Met een oude microfoon en dito geluid 

probeert de oudste van het stel 

de stemming er goed in te krijgen.

 

Maar er is toch iets geks aan de hand...

Terwijl het "rode bandje" speelt,

mengt zich ook een 

"blauw bandje" in de groep. 

Even is er wat consternatie... 

Er wordt onderling wat gesmoesd... 

Ja, ja, ze lossen het op ! 

En hoe ! 

Gewoon samen aan de slag. 

Eerst nog wat afwachtend... 

Maar dan gaan ze samen helemaal los ! 

 Gewoon alles oplossen 

met een vrolijk deuntje ! 

Alweer "hoe simpel kan het zijn !" 

Maar helaas,

 voor ons geen heerlijk biertje hier,

ze verkopen dit niet

 we gaan verder...

Ach en kijk wat we dan zien.....? !!!

Een standbeeld voor en van .....

........ 

.... de malle jan !!!! 

Gemaakt van de as van 

een echte oude malle Jan. 

Is dit toeval,

of geen toeval ? 

Het is in ieder geval "mal". 

Een mooi einde voor deze
lange, lange blog.

Na een
lange, lange tijd! 

Niet vergeten beste lezers. 

Breng af en toe gewoon zelf
wat kleur aan je leven! 

Tot gauw ! 

Er liggen al best veel foto's klaar
voor een nieuw verhaal. 

Dus nee,

 ik laat jullie niet weer
zo lang wachten hoor.

Ik zwaai nu af

met mijn eigen "kunstwerk"

van Buren...