Vroeg op !

Al de hele zomer is het 

"vroeg op". 

Maar eigenlijk is dat 

helemaal niet erg

integendeel 

het is een voorrecht.

Als je op het platteland woont 

en dan elke dag vroeg op mag...

Eerst je werk doen, 

wakker worden

(Ja,ja in deze volgorde) 

en dan gewoon naar buiten ! 

al je zintuigen 

optimaal laten werken ! 

Het is gewoon té mooi 

om niet te delen. 

Dus zie hier....

Meestal ga ik eerst naar 

de drachtige koeien die buiten lopen ....

onder de dikke bomen...

Dit keer heb ik nog meer reden

 om effen te kijken

Dora is er nu ook bij! 

Ze is net met zwangerschapsverlof. 

Heel rustig sluip ik

over het bevroren gras en blad 

 naar haar toe...

Ik ken haar,

Ze houd niet zo van aandacht,

ze gaat liever haar eigen gang! 

maar wauw 

wat kleurt ze prachtig
met de herfst
en het

bijzondere  rode ochtendlicht.... 

"Dag Dora!

Ik meen het goed hoor. 

Ik kom je heus niet storen".

Warempel 

er kan een vluchtige blik van af...

Het lijkt geen afkeurende blik... 

Ik besluit een tijdje
op mijn plekje te blijven. 

We genieten we van de lucht 

die voortdurend 

van kleurenspel

 veranderd,
terwijl de dag
 om ons heen
langzaam maar zeker
zijn begin krijgt....

Ook

het ochtend ritueel
van de koeien begint:  

staan, 

 poepen,

 plassen,

 op zoek naar eten...

Oke, 

ook mijn ritueel
moet verder ,

tijd om afscheid te nemen.  

Inmiddels zijn de koeien 

 helemaal wakker én
helemaal aan mij gewend !
Ze zijn zelfs
lichtelijk brutaal aan het worden. 

Maar dat is niet erg,
maken we gewoon gebruik van! 

Dus, 

poseren maar dames! 

Allereerst Dora !! 

Dan deze 2 harts-vriendinnen ...

"Prachtig dames, 

dat doen jullie wel heel erg goed" ...

Tenslotte allemaal...

"Dag dames fijne dag verder".

Ik moet aan het werk,
het is gewoon zaterdag
er moet nog wel wat gebeuren.
Maar eerst nog even de krant
 van de Dwarsweg halen...
Ook mooi toch... ?

"Maar tot morgen,
 dan ben ik er weer...".

Maar helaas,
de volgende morgen
hebben mijn dames
besloten binnen te blijven.
Dat kan,
 ze hebben die keuze.
In de stal of buiten.
Een beetje een domme keuze
vind ik het wel.
Het is nu bijna
nog prachtiger
als gister


Mijn werk in de stal
is alweer klaar.
Ik ben iets later als gister,
maar het is zondag
en dat geeft altijd
zo'n vrij gevoel.

Ik hoef geen krant op te halen
maar besluit toch even
naar de Dwarsweg te gaan,
in de herfst en winter
zijn er
zoveel lange schaduwen
op ons erf.
Ik heb zin om in het
verse ochtendlicht te lopen
van het open veld .

Er bloeit nog wat
langs ons weggetje.
Het duizendblad,
 zo ijzersterk is die,
Hij bloeit altijd en overal...

Bij de Dwarsweg
vind ik nog  wat koekoeksbloemen
de meeste uitgebloeid,
maar deze wil nog effen door...

Ik kijk even terug
op onze boerderij,
onze nieuwe stal.
Het is een heel project,
het gaat niet vanzelf....
En het is geen gemakkelijke tijd
om te boeren....
Terug kijken is wel te doen
maar vooruit
 is een hele lastige...

Regels komen en gaan.
Pittige regels.
Begrijpen doen we ze
 al lang niet meer.
En onze overheid
is meer dan streng,
forse boetes
voor wie niet luisteren wil...

Toch maar blijven hopen
op betere tijden
voor ons boeren...

Toch maar
met hoop voor de toekomst
vooruit kijken.
Dat is beter.

Ook maar even letterlijk.
daar staat het vee van de buren.

Een groep vogels
vliegt rakelings over hen heen...
Wow, wat weer prachtig !!

 Dat brengt me meteen terug
tot wie ik ben en wil zijn..

Genieten
van het mooie om me heen
er dankbaar voor zijn
delen
mensen laten meegenieten
voor wie dit wil...
.

Dan wordt ik
toch nog even
verplicht terug te kijken.

Ik wil namelijk verder lopen
langs de waterschapssloot
de buurkoeien begroeten.
Maar nee,
mijn trouwe viervoeter
wil dit beslist niet!
Blijft stug stil staan
in het enige weiland
aan deze kant
van de Dwarsweg
wat van ons is.
Links op de foto
kun je haar net zien...

En weet je
wat het grappige is?
Ze heeft gelijk !
Ik heb haar namelijk
niet aangelijnd.
En dat is niet
wat ik haar geleerd heb.

Op ons erf mag
ze altijd vrij rondlopen.
Maar zodra ik ga wandelen
op andermans terrein
lijn ik haar aan.

Vanmorgen dacht ik:
"Ach ik ga niet zo ver
 ik ben vroeg
er is niemand
die ik er kwaad mee doe,
 ik neem de lijn niet mee."

Verkeerd gedacht dus!
Ik geef Winner groot gelijk
en daarmee haar zin.

Ze mag wachten in ons weiland
terwijl ik even alleen naar
 de buur-koeien ga.

Kijk daar zijn ze al ...

Echte MRY pinken ,
wat een schoonheden!

Een korte begroeting wordt het.
Want ook ik
 voel me niet op mijn gemak
Ik wil geen onrust stoken
bij de pinken van een ander
en ze komen toch allemaal
naar het draad
als ze me zien.

"Dag pinken,
leuk jullie te ontmoeten
maar
ik ga toch weer weer terug.
 Groetjes aan je boer en boerin
als je die straks ziet."

Ik ga d'r  weer van door...
tot de volgende blog !


.

Heb het leven lief..
Elke nieuwe ochtend ....

Heb het leven lief..
Elke nieuwe ochtend
is weer een fantastisch geschenk,
niet vergeten....