Een Award ?
Zal ik er iets mee doen ?
Is dat wel iets voor mij ?
Natuurlijk wel.
Het is zo lief bedoeld !
Via de mooie blog van Tjits
kreeg ik deze Award.
Ik ben dan wel een blogger.
Maar niet zo super aktief.
Ik vind het heerlijk een blog te maken,
Volg een paar mooie blogs,
maar soms heb ik geen zin of echt geen tijd om te bloggen, te volgen, te reageren.
Mijn leven om me heen is me dierbaar. Dat gaat altijd voor.
Maar via de reactie's en ook deze Award merk ik dat er velen zijn die deze hobby hebben
en reageren op elkaars blog. Vaak heel vriendelijk, heel positief en soms persoonlijk, opbeurend .
Het is een wondere wereld de blogwereld.
Maar nu dus doe ik mee aan deze Award.
7 dingen over jezelf vertellen is de "spelregel" die hierbij hoort.
In de fiets-stijl van mijn profiel verhaaltje wil ik dit proberen
Ik zal zo'n 4 a 5 jaar geweest zijn toen ik leerde fietsen.
Van een van mijn broers. Op de boerderij waar ik ben geboren.
Als kind had ik het gevoel dat deze boerderij een eindje van de echte wereld af stond. Dat we op het randje van de bewoonde wereld woonden, met achter ons "niets" en voor ons de kronkelpaden waarop ik fietste. Naar de wereld toe.
Op mijn 12de kreeg ik mijn opoe-fiets.
Nee, modern of "in" was ie toen niet. Vooral stevig en degelijk. Ik was toe aan een volwassen fiets en in een gezin met 5 kinderen was er geen geld voor een nieuwe. Maar dat was niet erg. Daar dacht je ook niet aan. Nee, ik had andere pubergedachten. In die tijd vond ik het op de boerderij wel eens lastig, met al mijn broers en het drukke leven. Ik ontdekte dat de wereld achter me mooi was. Heerlijk om te mijmeren. Ik begon te houden van de natuur en de Schepper van dat alles. De wereld voor me was om naar toe te fietsen, te ontdekken. De wereld achter me om te mijmeren.
De wereld achter me. Met mijn "mijmer-bruggetje'.
Op vakantie door Nederland op mijn opoe-fiets.
Zestien jaar nog maar. Samen met een vriendin smeedde ik snode plannen om op vakantie te gaan. Op de fiets. Dwars door Nederland. Kaarten op tafel, routes plannen. En daar gingen we. Twee boerenmeisjes voor de eerste keer op vakantie.We roken de vrijheid. En wat was ie geweldig ! Drie jaren achter elkaar hebben we zo Nederland "befietst". Nooit was mijn vrijheid groter en mooier als tijdens deze vakantie's.
mijn fiets was in Hoorn, Den helder, Medemblik, Zandvoort, Scheveningen, Monster, Putten, Veenendaal, Garderen, Zeist Utrecht, 's Gravendeel, Dordrecht, Rotterdam, Dongen, Tilburg, Den Bosch, Susteren, Roosteren, Roermond, Schoonhoven, Heeten, Nieuwleusen, Lemmer, Stavoren, enz. enz. enz.
Tijd om mijn opoe-fiets op de Veluwe te zetten
Een opleiding. Welke moest ik kiezen. Ik hoorde van een opleiding op de Veluwe. Ik zou er mijn creativiteit in kwijt kunnen. Activiteitenbegeleiding. Voor het eerst van huis. Op kamers, spullen mee, opoe-fiets mee. Fietsen over de dikke bomen-paden van de Veluwe. Het werd dagelijkse kost. De volheid van de bladeren. De dikke pakketten van bladeren op de grond in de herfst.
Met de opoe-fiets door en in de stad.
Het werk kwam aan. In de stad. Ik ging er wonen. In een echt herenhuis. Natuurlijk mijn opoe-fiets weer mee. Hoe anders was dat. Even naar het bakkertje op de hoek, een kunstmarkt in de stad of zomaar shoppen op donderdagavond. Toch, de echte inwoners van de stad maakten de meeste indruk op me. Nooit vergeet ik het Duitse vrouwtje. Twee keer in de week parkeerde ik mijn fiets tegen haar kleine stadswoning vol herinneringen. Ze kwam uit Dresden. Liet me foto's zien van voor het bombardement. Zij als jonge meid.Veel raakte ze kwijt, na dit vreselijk gebeuren. Na de oorlog kwam ze hier in Nederland. Maar was niet welkom, ze was immers Duits ? Ze kreeg een man, een kind. Maar verloor het ook. Allebei. Nu was ze oud en alleen in haar huisje, vol herinneringen...
Mijn opoe- fiets tegen een echt herenhuis in de stad.
En nu is het alweer meer 21 jaar geleden dat ik mijn fiets definitief tegen de dikke boom van dit boerenerf heb geparkeerd. Een leven samen met mijn man en onze 2 kinderen. De oudste wil de de boerderij later voortzetten, de jongste heeft net haar paarse opoe-fiets in de stad gezet. Om een opleiding te volgen, het leven te ontdekken.
Mijn opoe-fiets als startpunt van het klompenpad
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Mijn fiets is het startpunt geworden van een klompenpad wat ik gemaakt heb over ons hele erf , de tuin, door de stallen en een bos aansluitend aan ons erf. Het is een doe-pad. Je mag volop mee doen en mee genieten van alles op en rond de boerderij. Later kwam er nog het boerengolf bij en nog weer later het maisdoolhof.. En niet te vergeten ons boerenhuisje waar je kan pauzeren.
Jawel, ik heb het getroffen.... Natuurlijk soms is het hard werken en je krijgt niets voor niets. En zeker, we maken we ook minder mooie dingen mee. Maar dit is het "mijn Award-fiets-verhaal".
Nu het doorgeven van de award nog.
Ik geef het eerst door aan
http://klaproosweblog.blogspot.com/
Het is iedere keer genieten als je haar blog bezoekt. De teksten ,de foto's . Zo bijzonder, zoals ze dit doet. Al kan ik niet inschatten of ze zit te wachten op een award....
Daarna
http://fluitenkruidje.blogspot.com/.
Zo moedig hoe ze na ups en downs opnieuw haar blog een vervolg geeft .En daarbij ook meer inhoud aan probeert te geven.
Maar ook
http://ria-natuurmijnpassie.blogspot.com/
Deze blog heb ik pas ontdekt. Ria is van 1939... Ze heeft vast veel te vertellen.
En de nieuwe blog
http://elsjecreatief.blogspot.com/
Een mooi vorm gegeven en gezellige blog. Ik bekijk het regelmatig maar reageer eigenlijk nooit. Nou Elsa bij deze een verdiende Award !
Er zijn er bij die hem weer verdioenen als ik. Sommige mensen krijgen legio kansen Sommige mensen krijgen heel veel moeites en verdriet. De eesrte groep krijgt meer "Awards" in het leven als de tweede. Maar het leven leven met moeites is moeilijker dan het leven leven met kansen....
Mijn opoe-fiets terug op de boerderij.
En nu is het alweer meer 21 jaar geleden dat ik mijn fiets definitief tegen de dikke boom van dit boerenerf heb geparkeerd. Een leven samen met mijn man en onze 2 kinderen. De oudste wil de de boerderij later voortzetten, de jongste heeft net haar paarse opoe-fiets in de stad gezet. Om een opleiding te volgen, het leven te ontdekken.
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Mijn fiets is het startpunt geworden van een klompenpad wat ik gemaakt heb over ons hele erf , de tuin, door de stallen en een bos aansluitend aan ons erf. Het is een doe-pad. Je mag volop mee doen en mee genieten van alles op en rond de boerderij. Later kwam er nog het boerengolf bij en nog weer later het maisdoolhof.. En niet te vergeten ons boerenhuisje waar je kan pauzeren.
Jawel, ik heb het getroffen.... Natuurlijk soms is het hard werken en je krijgt niets voor niets. En zeker, we maken we ook minder mooie dingen mee. Maar dit is het "mijn Award-fiets-verhaal".
Nu het doorgeven van de award nog.
Ik geef het eerst door aan
http://klaproosweblog.blogspot.com/
Het is iedere keer genieten als je haar blog bezoekt. De teksten ,de foto's . Zo bijzonder, zoals ze dit doet. Al kan ik niet inschatten of ze zit te wachten op een award....
Daarna
http://fluitenkruidje.blogspot.com/.
Zo moedig hoe ze na ups en downs opnieuw haar blog een vervolg geeft .En daarbij ook meer inhoud aan probeert te geven.
Maar ook
http://ria-natuurmijnpassie.blogspot.com/
Deze blog heb ik pas ontdekt. Ria is van 1939... Ze heeft vast veel te vertellen.
En de nieuwe blog
http://elsjecreatief.blogspot.com/
Een mooi vorm gegeven en gezellige blog. Ik bekijk het regelmatig maar reageer eigenlijk nooit. Nou Elsa bij deze een verdiende Award !
Daarna gaat de Award maar mijn trouwe lezers.
Dus zend ik ook een Award met heel veel geloof, hoop en liefde naar mijn lezers.
Dankjewel Ina
BeantwoordenVerwijderenHeel mooi geschreven
gr. Dineke
Leuk dat je er een fietsverhaal van gemaakt hebt. Ik heb gemerkt dat het best lastig is als je ineens wat over jezelf moet vertellen.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het een heel mooi einde!
Groetjes,
Janny
ha Ina, wat heb je dit ontzettend leuk gedaan, al fietsend door je leven!
BeantwoordenVerwijderenzo leuk ook dat ik het verhaal achter de fiets die zo kenmerkend is voor je blog (en je leven!)nu weet.
en het klompenpad wat een ontzettend leuk idee!
ik denk dat heel veel mensen daar heel erg van genieten.
en wat een prachtig eind.. ook die foto..
dankjewel!!
lieve groetjes, Tjits
wat heb je dat leuk gedaan en een plaatje ius je laatste foto,grappig dat je ook op de Veluwe gewoond heb, daar kom ik zelf vandaan.
BeantwoordenVerwijderengr Stina
Echt jouw verhaal Ina, zoals je het schrijft, schrijf je ook je mooie posten, geweldig mooi om te lezen.....
BeantwoordenVerwijderenJe bent wie je bent en o wat is het heerlijk om zo jezelf te mogen zijn, met of zonder fiets....
Ik geniet hier....
Lieve groetjes,
♥Eefie
Lieve Ina,
BeantwoordenVerwijderenIk moet zeker terugkomen om alles goed te lezen.
Wat ben ik verrast dat ik een Award krijg.
Ook dat moet ik uitpuzzelen hoe of wat ik er mee doe.
Maar momenteel zit ik niet zo goed in mijn vel.
Toch veel dank en je hoort nog van mij.
ria39
ps. ik ben verliefd op jouw blog.
Het is heerlijk en eerlijk!
oeps ina.....
BeantwoordenVerwijderenje maakt me aan het blozen met die award, en eigenlijk..... doe ik daar niet zó graag aan mee, dus als hier iemand graag mijn stokje wil overnemen, dan "graag" jij hebt een welverdiende gekregen, je maakt zóveel wek van je blog, heerlijke info en waar ik van hou, is ook de koeien die steeds weer voorbijkomen,
daar kan ik zo eindeloos van genieten
* awardje neerleg*
dank je wel lieve Ina, ik ben een gelukkig mens
xxx
Hoi Ina,
BeantwoordenVerwijderenEcht een superleuk verhaal geworden, hoe krijg je het verzonnen en hoe ga ik de award in een origineel vat gieten........Ik hoop het spoedig op het blog te zetten.
Bedankt voor je lieve woorden,
Groet, Elsa
ik kom je een heel fijn weekend wensen ina,
BeantwoordenVerwijderende zon staat te stralen en doet haar best me naar buiten te lokken, ik kan aan haar roep niet weerstaan :-)
xxx