Vervolg van de bijzondere levensreis van Dora 149

Het is alweer een tijd geleden

dat ik een blog maakte 

over de levensreis van koe Dora.

 Twee jaar 

volgde ik Dora met foto's, verhalen

 en uiteindelijk 

heb ik alles samengesmolten 

tot een blog.

Wat een beeld gaf 

hoe een kalf tot koe bij ons opgroeide. 

Zie : De levensreis van Dora 149 (deel 1)

Maarrrrrrr 

de levensreis van Dora is gelukkig

 verder gegaan.

Inmiddels is ze

op 30 december 2019

al weer 6 jaar geworden.

Nog steeds is het een prachtkoe.

Ze heeft ons al

3 kalfjes gegeven

 en alle drie vaarskalfjes! 

Alle dochters 

zijn ook nog op ons bedrijf. 

en dat is écht bijzonder. 

Maar dat niet alleen.

Het verhaal wordt nog veel 

bijzonder-der. ...

Lees maar... 

Ik ga verder met  de levensreis van Dora 

vanaf oktober 2019. 

--------------

Dora zwerft met een groepje koeien

over onze weilanden. 

Ze zijn daar om het laatste gras 

op te eten 

voordat ook de weilanden

de winterperiode ingaan.

Alle  koeien en pinken
van het groepje zijn drachtig.
Hoogdrachtig.
Ze zijn allemaal in hun laatste rustperiode
voor de uitgerekende kalfsdatum.
Ze worden daarom ook niet gemolken
en kunnen nu rustig
 dag en nacht rondzwerven
over deze weilanden.

 Het bijzondere hier aan is: 

"Dora is  erbij
samen met 2 dochters van haar!" 

en nog bijzonder-der:
"Alle drie  hoog-drachtig!"

En nog bjjzonder-der-der: 

"Alle drie uitgerekend 

rond de jaarwisseling !"

Maar het zijn koeien he? 

Geen idee of ze zich dat realiseren.

Ik denk het niet.

 Dora gaat na mijn ontmoeting

op een mistige ochtend in oktober

dan ook maar gewoon 

door met haar zoektocht naar 

eetbare grassprietjes.

Dat lijkt haar belangrijker 

als "de boerin  met de camera."

                                                                                                                                

Al wil ze me tussendoor nog wel even aankijken hoor...

....maar niet te lang.

Zo eind oktober

 is het gebeurt 

op de weilanden.
Alle grassprietjes zijn op. . 

Dora mag met haar dochters

naar het rust-hok voor de droge koeien. 

En ja hoor! 

Dora is Dora niet

of ze weet ook daar wat te beleven.

Als er opnames worden gemaakt
voor een clip

komt ze er nieuwsgierig bij staan.
Daardoor merkt ook
 de camera man haar op.

De opnames zijn voor een clip 

van een bijzonder boerenlied.

Gezongen door Bert Koops 

van Mooi Wark

voor de vereniging

De Boer als Gastheer

En ja hoor !
Ze krijgt een rolletje in de clip.

Zie hier een mini-stukje uit de clip,
met Dora...

(voor het hele lied : klik hier aan.)

Maar de dagen gaan voorbij 

en de buiken van de Dorá's  

worden dikker en dikker...

In de nieuwjaars-nacht
van 2020,
als het jaar nog maar
een paar uur oud is
wordt er

een kalfje geboren! 

De oudste dochter van Dora

geeft het leven 

aan een nieuwe gezonde Dora !

Het is haar tweede kalfje.

 Om 6 uur  's morgens
 vlak voor het melken

kan ik niet anders
 als er snel even naar kijken: 

"Geweldig
ze staat al..!"

Het kalfje ziet er
mooi en gezond uit. 

Nee, nu geen tijd
 om uitvoerig foto's te maken.
 De boer en de melkkoeien
staan te popelen om de hulp
van deze boerin.
Mijn beurt dus
om te helpen melken.

Na het melken
neem ik wél alle tijd
om de Dora's te bezoeken.

Het is heerlijk rustig,
 zo op de nieuwjaarsmorgen
als ongeveer
 de hele wereld nog slaapt.

Eerst ga ik op zoek 

naar de nieuwbakken moeder.
Ik gluur tussen alle
 voer-hekken,
ligbox-hekken
en wat al niet meer,
door....

En kijk eens , waar ik haar vind?

Dicht bij haar eigen moeder! 

Zou dit toeval zijn ?

Het rust-hok voor de drachtige koeien

grenst aan de ligboxen voor de melkkoeien.
Daardoor kunnen ze toch
dicht bij elkaar liggen.

Zouden ze elkaar nog kennen?
Dit bewust doen en

 de vrouwelijke bevallings-verhalen 

uitwisselen? 

Mooi is het wel in ieder geval!

De kersverse moeder gaat staan
als ik erbij kom.
'Wil wat eten.

Ze lijkt op haar moeder,

hetzelfde rustige 

onverstoorbare karakter .

Vergelijk zelf.
En doe dan maar net
of je kleurenblind bent...

Met gretige happen
begint oudste-dochter-Dora te eten
in het pas voorgedraaide voer.

"Eet smakelijk Dora

Je hebt het nodig! 

Na 9 maanden dragen 

en daarna de geboorte..."

Ondertussen ga ik op zoek 

naar de andere dochter.

Ha, kijk eens aan!
Wat een andere verschijning!
Nee,
ze lijkt in niets op haar zus of moeder! 

Gezegend met een
grote dot haar 

en een grote dot
nieuwsgierigheid!

Daarna ga ik terug naar de jongste Dora...
Ik had haar daarvoor al
de eerste biest
van haar moeder gegeven.

Ik vind haar nu
heerlijk liggend in haar stro-hokje.

Is ze niet vreselijk mooi ?
En deze lijkt wel he ?
Op haar moeder en oma.

Ach ja, 

 van zo'n geboorte,
het leren staan ,
het leren drinken
wordt je wel
een beetje moe ....

Er is nog een derde dochter van Dora!
En wat voor één! 

Zie hier 

de enige echte rode dochter van Dora! 

Ze is nog heerlijk jong! 

Een pink zogezegd! 

Of vrij vertaald uit de boerentaal:
een puber. 

Op de eerste dag van het jaar 

zoek ik natuurlijk ook deze op. 

Ze heeft nu haar plek in de jongveestal.

Onze oudste stal inmiddels,

gebouwd in 1986. 

Het is vergeleken met
onze nieuwste stal

 best donker daar.

Dus foto's maken gaat niet zo...

Nee,
deze zijn nog lang niet drachtig hoor! 

Ze moeten eerst nog een 

heerlijke lange
lente, zomer en herfst naar 

"De Vecht".
(zie vorige blog:
"blog pinken aan de Vecht".)

Maar dat duurt nog even.

Voor nu ga ik maar weer.

Deze Dora en haar vriendinnen zijn

 ook al druk met het ontbijt.

Alhoewel

dat niet alleen....

In de jongveestal

is poes Pietje me komen vergezellen

en dát vinden 

deze jonge dames
 ook wel interessant!  

Zo interessant
dat ze even hun ontbijt laten staan...

Twee dagen later is het de beurt 

aan de andere Dora's! 

In de nacht van 2 op 3 januari

geeft ook de tweede dochter van Dora

het leven aan een ...?

Jawel, ook een dochter !

Opnieuw een prachtige Dora erbij! 

En best bijzonder: 

de eerste  Dora 

zonder bles op de kop...

Een aardje naar papaatje waarschijnlijk. 

Een echt pinken kalfje

zoals we dat noemen.

Een koe/pink die voor de eerste keer kalft 

heeft vaak niet zo'n groot kalfje.

 Deze is ook wat aan de kleine kant....

Maar natuurlijk is het een schat
en ook weer helemaal gezond !
Wat een rijkdom !
"Dag Dora, ook jij bent super welkom hier!" 

Dan op de middag 

is ook moeder Dora zo ver.

Nog diezelfde dag wordt het kalfje van 

moeder Dora geboren... 

Ik ben er bij en maak de eerste foto's..

Wauw,  het kalfje is rood!
Maarrrrrr
het is een stier...
En stiertjes blijven niet op ons bedrijf.
Dat kan niet.
Dan krijgen we
veel te veel vee,
qua kosten,
qua ruimte,
qua voer,
qua regels.

Dat is nu jammer 

vooral nu deze rood is.

Maar die gedachte kan gelijk weg!
Wat een onzin gedachte! 

Dora heeft al 3 vaarskalfjes gegeven! 

Haar dochters hebben inmiddels
ook al 2 vaarskalfjes 

En ja,
alle geboortes gingen goed.
alle Dora's en vaarskalfjes

zijn gezond .
En ook dit is een gezond, mooi stiertje.

En dan nog dit wondertje van het nieuwe jaar!
Een moeder met 2 dochters tegelijk drachtig,
tegelijk uitgerekend,
geven geboorte aan
de eerste drie kalfjes op een rij van 2020 !
Is dat niet een super wondertje?

Daar kan en mag je toch niet

teleurgesteld om wezen? 

Terwijl ik deze blog maak 

denk ik wel dat het voer is
voor de critici...

Ik weet niet goed
wat ik er mee moet. 

Met deze kritiek.

Heb er ooit al een
"best-wel-boze-blog" aan gewijd...
(Zie : best-wel-boze-blog)
Maar dat wil ik niet meer.
Eén keer is genoeg.

Ik wil blogs blijven maken
vol verwondering,
mensen laten genieten.
van deze verwondering. 

Niet om  kritiek en ergernis
op te wekken.

Natuurlijk
wil ik onze werkwijze uitleggen.
Het waarom van hoe we werken.

Graag zelfs.
Ik doe het ook al jaren!
(Sinds 2002 !)

Maar altijd live
met respect omgaand met elkaar.

Elkaar in de ogen kijkend.

Dus iedereen die deze blog
 lastig vindt,
vragen heeft,
opmerkingen en
uit gaat van
 respect voor elkaar:

"Wees welkom op onze boerderij!" 

Dan zullen we alles uit leggen.

alles laten zien.
Ondertussen
elkaar in de ogen kijkend
en in de...

....mooie ogen van 

alle Dora's en  Dorus!!


Ja, ja ook Dorus,
want ondertussen is er besloten
 dat dit stiertje mag blijven
op ons bedrijf.
Een uitzondering.

Af en toe houden we een stiertje aan
om groter te laten groeien.
 Deze mag dan zorgen voor nazaten,
op ons bedrijf of die van een ander. 

"Dora, Dora, Dora toch,

wie had dat ooit gedacht toen jij 

daar zo verrassend rood geboren werd,

deze tot nu toe prachtige levensreis." 

Dank je wel lieve Dora!